MARI - KONDAIRAK, IPUINAK...
“Kondaira honek ehiztari batzuei buruz hitz egiten du. Behin mendietatik zehar ehizan ari zirela, azeri bat ikusi zuten. Azeria ehiztarien presentziaz jabetu zenean ihesean hasi zen, hauek bere atzetik abiatu zirelarik. Bat-batean azeriak bere burua inguratuta ikusi zuen eta zer egin ez zekiela, leize bat ikusi zuenean korrika batean bertan barneratu zen. Ehiztariek ez zekitenez zer egin azeria bertatik atera zedin, lurrean aurkitu zituzten harriak hartu eta leize barnera jaurtitzen hasi ziren. Halako batean, leize barnetik haize indartsu bat atera zen eta ehiztari guztiak zekarren indarraren ondorioz lurrera bota zituen. Begiak irekitzean, haizea hodei baterantz urruntzen ikusi zuten. Zer gertatu ote zen? Egun hartan Anbotoko Dama, Mari, leize barruan zegoen atsedena hartzen, jaurtitako harriek esnatu zuten eta horregatik atera zen haserre bizian.
Imajinatu ze punturaino iritsi zen Mariren haserrea, ehiztari guztiak bizi guztirako gaitz mordo batekin zigortuak izan zirela.”
Kondaira honen eta horrelako beste askoren ingurutik dator, harriak leize barrura botatzearen susmo txarra. Bertan Mari lotan egon daitekeelako eta bera esnatzen ausartzen denak, gaitz guzti hauek jasan ditzakeelako. Hori da behintzat, aspaldiko euskaldunak esaten zutena.
Horregatik bakean utzi behar dira leizeak, bere barnean sorginak, lamiak eta iratxoak bizi direlako.
Esaten dutenez istorio hau Baltzolako kobetan gertatu zen, Bizkaian, konkretuki Arratia haranean kokaturik dagoen Dima herrian.
No hay comentarios:
Publicar un comentario